Die Grand Slams is soos gewoonlik oor die langnaweek van 9 Augustus en hierdie jaar was geen uitsondering nie. Ek het vir twee weke lank die weervoorspelling deeglik dopgehou, want ek was bekommerd dit gaan baie koud wees. Volgens die weervoorspelling sou dit nogal warm wees met baie min wind. Ons was baie verras toe ons Saterdagoggend opdaag en dit was ‘n heerlike warm dag. Die weervoorspelling was reg en ek kon dit amper nie glo nie, want die week voor die regatta was dit serker een van die koudste weke nog hierdie jaar gewees. Hulle was ook reg met die windvoorspelling – amper geen wind nie.

Peter, Kevin en ek besig om die boot reg te kry

John kon ongelukkig nie hierdie jaar saam met ons seil nie en ek het vir Peter Richardson gevra om deel te wees van die span. Peter het baie lanklaas saam geseil en dit was weer lekker om hom aanboord te hê. Peter het ook intusse baie kennis en ervaring opgetel by van die ander bote waarmee hy geseil het en het baie van die kennis aan ons oorgedra. Kevin en Lisa het was soos gewoonlik die res van die bemanning. Nadat ons Saterdagoggend die boot in die water gekry het en al die administratiewe take voltooi het, het ons dadelik die seile gespan en begin seil. Ons moes so ‘n bietjie oefen voordat die regatta begin aangesien ons posisies moes verander omdat John nie daar was nie. Ons kon nie veel oefen nie, want daar was nie wind nie.

Lisa wag vir die wind

Windstil

Ons was betyds vir die rugby – Springbokke teen Australië – en het die wedstryd by die Brentwood lodge gekyk. Ons het na die Springbokke se oorwinnng lekker gekuier en gebraai. Ons het eintlik so lekker gekuier dat ons vergeet het van die braaivleis en moes weer ry om kole te gaan koop sodat ons die vleis kon gaar maak. Sondagoggend moes ons agtuur op die water wees en almal het gesukkel om uit die bed te kom. Peter was soos gewoonlik laat en ons moes nog twee ure lank vir hom wag. Gelukkig was daar nog geen wind nie en ons het nie ‘n resies gemis nie.

Ek wag vir die wind

‘n Briesie het later in die dag opgesteek en ons het weer ‘n resies kon seil. Die keer het ons redelik goed begin. Die wind het toe met 180 grade gedraai en ons was ongelukkig op die verkeerde plek en eindig toe heel laaste. So vieruur die middag het daar weer ‘n resies begin en hierdie keer was ons tweede in ons klas na die onderste merk. Halfpad deur die resies het die wind heeltemal gaan lê en die resies is gekanselleer. Dit was die einde van die dag en ons is terug. Ek was eitlik baie bly gewees, want ek was baie moeg en wou sommer reguit bed toe gaan. Ons het eers by die Vlieëndepiering gaan eet en toe reguit bed toe.

Kevin wag vir die wind

Maandag oggend was almal betyds vir die dag se resies, behalwe die wind. So elfuur het dit gelyk of die wind gaan opsteek en die eerste resies is aangekondig. Hierdie keer het ons weer ‘n baie goeie wegspring gehad en ons was die eerste boot van die hele vloot by die onderste merk. Weer het die wind net skielik gaan lê en die resies is gekanselleer. Dit was toe ook die einde van die dag se seil en vir die eerste keer vandat ek seil was ‘n belangrikke regatta soos die Grand Slams gekanselleer.

Heel voor en toe word die resies gekanselleer

Ons almal het darem baie geleer en almal het dit baie geniet en sien uit na die volgende groot regatta wat in September gaan wees. Ek hoop net daar is wind.

Ek het baie lanklaas so lekker geseil soos gister. Die wind was perfek, dit was nie te warn nie en ons het die heeldag sonder enige probleme op en af geseil. Ons het amper 40km ver geseil en as dit van ons afgehang het sou ons nou nog geseil het. Ons het uiteindelik nou ‘n volledige bemanning en al drie van ons geniet die seil ewe veel. Seil is ‘n span sport en dit is baie belangrik om as ‘n span saam te oefen. Elke beweging wat ‘n bemanninglid maak het ‘n invloed op die ander twee. Saam het ons drie maar min seilervaring en ons het nog ‘n hele paar oefensessies nodig voordat ons weer in die groot regattas kan kompeteer.

Oppad terug na 'n lekker dag se seil

Gisteroggend voordat ons op die water kon gaan, moes ons eers herstelwerk aan die ou sleepwa doen. Die ou geroeste sleepwa gee nog altyd moeilikheid en laas keer toe ons die boot uit die water sleep het daar ‘n stuk yster van die sleepwa af gebreek. Kevin – ons nuutste bemanningslid – is gelukkig heel vaardig agter ‘n swysmasjien en het syne saam gebring dam toe. Hy het sommer gou-gou die sleepwa weer kon herstel.

Kevin besig met herstelwerk aan die sleepwa

Ons gaan ongelukkig nou eers ‘n breek vat. John gaan Kaapstad toe vir sy kersvakansie en ek en Ester gaan ook ‘n ruk lank weg. So, ons volgende regatta sal die Om die Eiland wedvaart wees eers aan die einde van Januarie volgende jaar. Net so terloops, die Om die Eiland wedvaart is die grootste binnelandse regatta in die wêreld en in 2007 het daar 387 bote oor die eindstreep gevaar en ‘n nuwe wêreldrekord opgestel. Ek is bly om te kan sê ek was deel van hierdie wêreldrekord.

Besig om Top Notch op die sleepwa te kry

Ek kan nie wag om weer te gaan seil nie!

Ek het baie lanklaas op Top Notch geseil en die hoof rede was my stukkende enjin en ek moes baie lank wag vir ‘n onderdeel uit Japan en my vriend Peter het besluit hy het genoeg gehad van die Stadt23 klas en het aanbeweeg na die Pacer klas toe, dus het ons nie genoeg bemanning gehad nie. Ek het laas naweek besluit dit is tyd! Dit is tyd om die voëlbolle en spinnerakke van Toppie af te was, die enjin reg te maak en sommer plaasvervanger bemanning te kry en dit alles in een naweek.

Besig om skoon te maak

Ons het Saterdagoggend die Weber ingepak, Ester het soos gewoonlik ‘n hele tas vol klere en ander vroumens goed ingepak, ek het my gereedskapkas, die enjin onderdele en ‘n paar skoonmaakmiddels vir die boot ingelaai en ons was weg. Ons het oppad vir ons ‘n paar skaaptjops en drankies gekoop vir die aand se braai.

Ek was baie verras toe ek sien hoe maklik ek die enjin kon regmaak. Van al die staan was die sleepwa se wiel pap. Ek moes eers ‘n pomp in die hande kry wat baie moelik was, want daar was nie veel mense by die dam nie. Ons het besluit om sommer een te gaan koop in Vanderbijlpark. Nadat ons die wiel gepomp het, het ons die boot in die water gesit en haar vasgemeer. Die dam se vlak (77 %) was gelukkig net genoeg sodat ek nog in die hoof hawetjie kon vasmeer. Dit was nou al drie uur die middag en dit was baie warm gewees (36 grade C) en daar was nog baie werk om the doen.

Rustig

Uit die bloute bel John my en laat weet daar is iemand wat belang stel om saam te seil. Op hierdie stadium lyk dit toe vir die eerste keer of ek dalk my hele te-doen lysie kan aftiek, insluitend bemanning te kry. Ons het die boot begin skoonmaak en Top Notch het skielik weer lus gelyk vir seil.

Ester en ek het Saterdagaand sommer op Top Notch geslaap. Die aand het ‘n groot storm opgesteek, maar die het meer geblaf as gebyt. Ek moet bieg dat ek en Ester redelik skrikkerig was vir al die weerlig hier reg bo ons en ons het reg onder ‘n 11 meter lange weerligafleier geslaap. Die storm het darem net vir so uur aangehou en toe was dit weer rustig – ek dink so, want ek het die res van die aand soos ‘n babatjie geslaap.

Die storm kom nader

Sondagoggend het ons lekker ontbyt by die klub geëet. John en die nuwe bemaninglid – Kevin – het by ons aangelsuit en Top Notch het weer geseil – in baie sterk wind – te sterk! Ons was vir so paar ure rond geblaas voordat ons maar moes terug kom. Ek dink seilers is maar baie soos boere, kla die heeltyd oor die weer.